بهترین درمان یبوست های شدید
تاریخ انتشار: ۹ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۲۵۲۸۸۷
کاهش تعداد دفعات اجابت مزاج یا دشواری در دفع مدفوع به مدت چند هفته یا بیشتر را یبوست مزمن گویند. چنانچه دفع مدفوع کمتر از سه بار در هفته صورت گیرد، شخص دچار این مشکل شده است. اگرچه شکل مزمن یبوست بسیار رایج است، اما این عارضه مانع انجام وظایف روزانه‌ی برخی اشخاص می‌شود و همچنین باعث می‌شود تا فرد هنگام دفع فشار زیادی را تحمل کند و بروز نشانه‌ها و علائم دیگری را تجربه کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
یبوست با علائم گوناگونی همراه است که در هر بیمار با توجه به عادت‌های روده‌ای، رژیم غذایی و سن تغییر می‌کند، علائم برای تجویز درمان یبوست مهم می باشد. شماری از متداول‌ترین علائم یبوست عبارت‌اند از:
دشواری در شروع یا پایان عمل دفع کاهش تعداد دفعات اجابت مزاج و دشواری در عمل دفع خروج سخت مدفوع پس از فشار آوردن شدید بیمار در صورت ابتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر با درد شکمی ناشی از انقباض روده، وجود گاز بیش از اندازه، احساس نفخ و تغییر در عادت‌های روده‌ای نیز مواجه می‌شود. انسداد روده حالت تهوع، استفراغ، از کار افتادن روده و ناتوانی در خارج کردن گاز روده را به دنبال دارد. باد کردن شکم، سر درد و کاهش اشتها احساس بار شدن زبان، نفس بدبو و طعم ناخوشایند دهان پرسش و پاسخ/دچار یبوست مزمن هستم علت یبوستابتلا به یبوست دلایل مختلفی دارد که از آن جمله می‌توان به رژیم غذایی نامناسب، عادت‌های روده‌ای آسیب زننده یا مشکل در دفع مدفوع، خواه فیزیکی یا عملکردی خواه خودخواسته، اشاره کرد. رایج‌ترین علت یبوست عبارت‌اند از:
رژیم غذایی نامناسب: خوردن غذاهای سرشار از چربی‌های حیوانی (فراورده‌های لبنی، گوشت و تخم مرغ) یا شکر تصفیه شده و دارای فیبر اندک (غلات، میوه و سبزی). مصرف اندک مایعات: ننوشیدن آب کافی باعث خشک و سفت شدن مدفوع می‌شود. مایعات در روده جذب می‌شوند و چنانچه شخصی آب کافی نیاشامد، احتمالاً آب به میزانی به روده نمی‌رسد که مدفوع نرم بماند و یبوست رخ می دهد. کافئین و الکل: این مواد مدر هستند و تا حدی به دلیل افزایش جذب آب از روده باعث از دست رفتن آب بدن می‌شوند. کاهش آب بدن نیز به نوبه خود به یبوست یعنی حالتی می‌انجامد که مایع کافی در مدفوع وجود ندارد. عادت‌های بد روده: به تأخیر انداختن عمل دفع می‌تواند آغازگر دوره بیماری باشد و عوارضی را بوجود آورد که در زیر ذکر شده است: پس از یک دوره زمانی، بیمار دیگر احساس دفع نمی‌کند. در نتیجه یبوست پیشرونده ایجاد می‌شود. برای مثال برخی اشخاص تمایلی به استفاده از سرویس‌های بهداشتی عمومی ندارند یا عمل دفع را به دلیل مشغله زیاد به تأخیر می‌اندازند. دارو: داروهای بسیاری باعث بروز یبوست می‌شوند. آنتی اسیدهای حاوی هیدرواکسید آلومینیوم (آلترناژل، کپسول آلومینیوم، قرص آلمومینیوم، امفوژل و…) و کربنات کلسیم (رولاید، مالوکس و…) داروهای ضد گرفتگی (ضد اسپاسم) ضد افسردگی‌ها قرص آهن داروهای ضد تشنج مدرها (به دلیل داشتن تأثیری مانند کافئین و الکل) سفر: تغییر سبک زندگی، کاهش مصرف مایعات و خوردن غذاهای آماده به منجر به یبوست مزمن می شود. سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS، اسپاسم روده بزرگ): بیمار مبتلا به این اختلال، به دلیل تغییر عملکرد روده، از درد شکمی ناشی از انقباض روده، وجود گاز زیاد در روده، نفخ، یبوست شدید و گاهی اوقات اسهال رنج می‌برد. سوءمصرف ملین‌ها (ضد یبوست‌ها): زیاده‌روی در مصرف ملین‌ها به تدریج باعث وابستگی به این داروها می‌شود و باعث عوارضی از قبل زیر می شود: بیمار در نهایت مجبور می‌شود تا برای انجام عمل دفع میزان ملین را افزایش دهد. روده در بعضی موارد واکنشی به ملین نشان نمی‌دهد و بیمار حتی علی‌رغم مصرف دارو نمی‌تواند عمل دفع را انجام دهد. بارداری: یبوست در بارداری یکی از عوارض متداول حاملگی و ناشی از عامل‌های متعدد است. بعضی از عوارض اشاره شده در زیر باعث بروز درد شدید هنگام خروج مدفوع می‌شوند و در پی‌آمد آن، اسپاسم واکنشی عضله اسفنکتر مقعدی رخ می‌دهد. این اسپاسم عمل دفع را به تأخیر می‌اندازد و در واکنشی طبیعی به منظور جلوگیری از بروز درد در مقعد تمایل به گشودن روده کاهش می‌یابد از جمله عوامل این درد می توان به موارد زیر اشاره کرد: وارد شدن فشار مکانیکی روی روده توسط رحم سنگین تغییرهای هورمونی در طول بارداری تغییر رژیم غذایی شقاق مقعد (شکاف در ناحیه مقعد) هموروئید دردناک (بواسیر) تنگ شدن مقعد مشکلات مکانیکی مقعد و راست روده: که در آن، راست روده از مقعد (پرولاپس یا افتادگی رکتوم یا بخش تحتانی روده بزرگ) یا درون مهبل خارج می‌شود. آسیب دیدن عصب‌های داخل روده:از جمله اینم آسیب ها می توان اشاره کرد به تومورهای نخاعی، ام.اس. یا صدمه دیدن نخاع به دلیل ایجاد تداخل در عملکرد عصب‌های موجود در روده. بیماری‌های بافت همبند: عارضه‌هایی مانند لوپوس و اسکلرودرمی باعث بروز یبوست می شود. عملکرد نامناسب غده تیروئید: کاهش تولید تیروکسین، هورمون ترشح شده توسط غده تیروئید، کم‌کاری تیروئید نیز از علل بروز یبوست به شمار می‌رود. مسمومیت با سرب: دیگر اختلال‌های مربوط به سوخت و ساز بدن سن: سالمندان به دلایل زیر بیشتر مستعد ابتلا به یبوست هستند: رژیم غذایی نامناسب و کاهش جذب مایعات فعالیت جسمی کم اثرهای جانبی داروهای تجویزی مورد مصرف برای عارضه‌های دیگر عادت‌های بد روده‌ای استراحت مطلق (خوابیدن در تخت) طولانی مدت برای مثال پس از تصادف کردن یا در طول بیماری مصرف بیش از اندازه ملینهاشایان ذکر است که، به رغم این فهرست بلند از علل احتمالی ترسناک یبوست، اکثر موارد یبوست مزمن صرفاً پی‌آمد جذب اندک آب و فیبر از رژیم غذایی است و می‌توان اقدام به درمان یبوست به سادگی با افزایش مصرف این دو ماده مدیریت کرد.
زمان مراجعه به پزشکدر صورت رویارویی با موارد زیر برای درمان یبوست مزمن یا شدید به پزشک مراجعه کنید:
تحمل علائم یبوست شدید به مدت بیش از سه هفته بروز تغییری قابل توجه در عادت‌های روده‌ای ظرف چند هفته گذشته درد شدید مقعد هنگام اجابت مزاج علائم بیماری‌های دیگر علاوه بر علائم یبوست (مانند خستگی، خستگی مزمن و بی‌حالی، کاهش تحمل هوای سرد بیانگر ضرورت ارزیابی عملکرد تیروئید و بررسی ابتلا به کم‌کاری تیروئید است.) ابتلا به این بیماری همراه با درد شکم به مدت دو هفته یا بیشتر می‌تواند نشانه مسمومیت با سرب باشد.اگر اقدامی برای درمان یبوست شدید و مزمن نشود می تواند عوارض بدی را به همراه داشته باشد به همین دلیل در صورت بروز علائم ذکر شده باید به پزشک مراجعه کنید.
یبوست را با این ویتامین ریشه کن کنیدمنبع: پارس نیوز
کلیدواژه: درمان اجابت مزاج پارس نیوز یبوست های شدید درمان یبوست یبوست شدید یبوست مزمن رژیم غذایی عمل دفع
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۲۵۲۸۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بیماری ترانه علیدوستی چیست؟ / همه چیز درباره سندرم «درِس»
آفتاب‌‌نیوز :
حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامدهای طولانی مدت سندرم درِس DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی...
بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع داروها به شمار می‌رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری‌های خونی و درگیری اندام‌های مختلف است.
متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می‌دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی داروها رخ می‌دهد. علائم ممکن است هفته‌ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع داروهای مشکوک و استفاده از داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.
سندرم دِرِس
سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می‌شود، یک واکنش شدید به تعدادی از داروهای تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی می‌کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.
بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض داروهای محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می‌دهد و باعث ایجاد ویژگی‌های مشخص و در عین حال متغیری می‌شود که بر پوست و اندام‌های متعدد تاثیر می‌گذارند.
سندرم «درِس» چرا ایجاد و چگونه درمان می‌شود، عوارض ماندگار آن کدام‌هاست؟ (عصرایران)
علل
سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می‌دهد که شامل فعال شدن سلول‌های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین‌ها است. با استناد به مقاله‌ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، داروهای رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:
- داروهای ضد تشنج
- داروهای ضد ویروس
- آنتی بیوتیک‌ها
- آلوپورینول
- مگزیلتین
- تثبیت کننده‌های خلق و خو و داروهای ضد افسردگی
- عوامل بیولوژیک
شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:
- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS
- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی داروها
فعال شدن مجدد برخی ویروس‌ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV ۶)
علائم
برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می‌تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل‌های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می‌شوند، گرفته شده است.
علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:
- تب
- بثورات پوستی یا جوش
- ائوزینوفیلی
- لنفوسیتوز آتیپیک
- تورم غدد لنفاوی
التهاب اندام‌های داخلی
تشخیص
سندرم DRESS می‌تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.
به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیار‌های زیر را داشته باشد:
- سابقه بستری شدن در بیمارستان
- راش حاد
- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است
علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:
- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد
- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل
- درگیری حداقل یک اندام داخلی
- ناهنجاری در شمارش سلول‌های خونی
در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه‌ای از معیار‌ها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV ۶ هم می‌شود.
سندرم «درِس» چرا ایجاد و چگونه درمان می‌شود، عوارض ماندگار آن کدام‌هاست؟ (عصرایران)
درمان
تشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.
پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می‌شود. گزینه‌های مطرح می‌توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام‌های آسیب دیده بستگی دارند.
کورتیکواستروئید‌های سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئید‌های سیستمیک می‌توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.
علاوه بر این در مطالعه‌ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئید‌های خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می‌شود.
سایر درمان‌های موثر عبارت اند از:
- سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین
- کورتیکواستروئید‌های موضعی برای تسکین بثورات پوستی
- ایمونوگلوبولین داخل وریدی
پلاسمافرزیس
عوارض
حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامدهای طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.
یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری‌های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماری‌های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع‌ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.
آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه‌ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.
بیماری‌های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.
تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته اند.
منبع: عصرایران
تداوم بارندگی‌ها در کشور / دمای هوا در بعضی مناطق کاهش می‌یابد